นักวิจัย สกสว.เจ๋ง ผลิต ‘มือเทียมกล’ ควบคุมผ่านสัญญาณไฟฟ้าในกล้ามเนื้อ เพื่อคนพิการ

นักวิจัย สกสว.เจ๋ง ผลิต ‘มือเทียมกล’ ควบคุมผ่านสัญญาณไฟฟ้าในกล้ามเนื้อ เพื่อคนพิการ

นักวิจัย สกสว.เจ๋ง ผลิต ‘มือเทียมกล’.. ควบคุมผ่านสัญญาณไฟฟ้าในกล้ามเนื้อ เพื่อคนพิการ สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม (สกสว.)

นักวิจัย สกสว. ใช้ไอเดียแขนกล ‘ไอรอนแมน’ พัฒนา ‘แพลตฟอร์มมือเทียมกลฯ’ เพื่อคนพิการ โดยมือเทียมกลขึ้นรูปจากพลาสติกด้วยเทคโนโลยีเครื่องพิมพ์ 3 มิติ ทำให้มีราคาถูก-น้ำหนักเบา-แข็งแรง

ส่วนการทำงานใช้เซ็นเซอร์ตรวจจับสัญญาณไฟฟ้าในกล้ามเนื้อซึ่งถูกสั่งการจากสมอง เพื่อออกคำสั่งชุดควบคุมให้มือเทียมกล ‘กำ-แบบมือ’ ตามที่ผู้ใช้ต้องการ เล็งต่อยอดสู่แพลตฟอร์มขาเทียมกลให้คนพิการขาใช้ในอนาคต

ประเทศไทยมีคนพิการ 3.7 ล้านคน คิดเป็นร้อยละ 5.5 ของประชากรทั้งหมด และเป็นคนพิการทางการเคลื่อนไหวสูงถึงร้อยละ 49.65 ในจำนวนนี้เป็นคนพิการแขนขาขาดกว่า 50,000 ราย และมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทว่าอุปกรณ์แขนขาเทียมสำหรับคนพิการแขนขาในปัจจุบันส่วนใหญ่ยังเป็นอวัยวะเทียมเพื่อเสริมสร้างภาพลักษณ์มากกว่าที่จะขยับใช้งานได้จริงเพื่ออำนวยความสะดวกในการใช้ชีวิต

ผศ.ดร.นพรัตน์ ธรรมวงษา อาจารย์สาขาวิชาวิศวกรรมอิเล็กทรอนิกส์และระบบอัตโนมัติ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี และทีมวิจัย พัฒนา ‘โครงการสร้างมือเทียมกลควบคุมผ่านตัวรับสัญญาณไฟฟ้าในกล้ามเนื้อ’ ภายใต้การสนับสนุนของสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม (สกสว.) ผศ.ดร.นพรัตน์ กล่าวว่า ปัจจุบันหลายสถาบันทั่วโลกมุ่งพัฒนามือเทียมกลที่ตอบสนองการเคลื่อนไหวแก่คนพิการ

แต่ยังมีราคาที่สูงมาก ยากต่อการเข้าถึง ทีมวิจัยจึงตั้งโจทย์ว่าทำอย่างไรที่จะช่วยพัฒนามือและขาเทียมกลที่สามารถขยับจับอุปกรณ์ต่างๆ ได้จริง เพื่อช่วยให้คนพิการใช้ชีวิตประจำวันด้วยตนเอง โดยในงานวิจัยครั้งนี้ได้พัฒนาต่อยอดจากผลงานของกลุ่มนักศึกษาสาขาวิชาวิศวกรรมอิเล็กทรอนิกส์และระบบอัตโนมัติ ที่ได้ทำชิ้นงานเกี่ยวกับ ‘ไอรอนแมน’ แขนกลยอดมนุษย์ในภาพยนตร์ฮอลลีวูด ซึ่งแขนกลเวอร์ชั่นแรกนี้ขึ้นรูปด้วยเครื่องพิมพ์ 3 มิติ และใช้การควบคุมแบบระบบไร้สาย แต่ยังไม่สามารถเชื่อมต่อกับการสั่งการของมนุษย์ได้ จึงสนใจต่อยอดให้เชื่อมต่อการสั่งการจากสัญญาณไฟฟ้าในกล้ามเนื้อของคนพิการได้จริง

การวิจัยมือเทียมกล ทีมวิจัยได้พัฒนา 2 ส่วน คือ
1. การสร้างแพลตฟอร์มสำหรับการพัฒนากายอุปกรณ์ในการพิมพ์มือเทียมกลจากเครื่องพิมพ์ 3 มิติ โดยทีมวิจัยออกแบบและใช้เครื่องพิมพ์ 3 มิติ พิมพ์มือเทียมกลให้มีความหลากหลายเหมาะกับคนพิการได้แล้ว 10 รูปแบบ (ออกแบบมือเทียมกลฯ ตั้งแต่ข้อมือ กลางมือ ตอข้อศอก และเหนือข้อศอก โดยแบ่งข้างซ้ายกับขวารวมเป็น 10 แบบ) จากเคสคนพิการ 12 ราย ซึ่งนำไปใช้กับคนพิการได้เลย และ
2. การสร้างแพลตฟอร์มสัญญาณควบคุมด้วยการใช้เซ็นเซอร์ตัววัดสัญญาณไฟฟ้าในกล้ามเนื้อของคนพิการ เป็นการสร้างแพลตฟอร์มใหม่ที่ทำหน้าที่ตรวจจับสัญญาณสั่งการจากสมอง

เป็นสัญญาณไฟฟ้าผ่านกล้ามเนื้อแขน “การทำงานของมือเทียมกล คือเมื่อคนพิการใส่มือเทียมกลที่ออกแบบไว้ เซ็นเซอร์ตรวจสัญญาณไฟฟ้าที่กล้ามเนื้อ หรือ Electromyography Muscle Sensor ซึ่งเชื่อมต่อกับมือเทียมกล จะทำการตรวจชุดสัญญาณไฟฟ้าที่ถูกสั่งการจากสมอง และนำมาสั่งการชุดควบคุมของมือเทียมกลให้ทำงาน เช่น ‘กำ-แบบ’ มือ ซึ่งหวังว่าจะเป็นประโยชน์ช่วยยกระดับคุณภาพชีวิตคนพิการแขนให้ดำเนินชีวิตได้ดีขึ้น” ผศ.ดร.นพรัตน์ กล่าวว่า ข้อจำกัดของมือเทียมกลตอนนี้คือ สามารถสั่งการได้ฟังก์ชั่นเดียวคือ การกำ-แบมือ

เนื่องจากกล้ามเนื้อของคนพิการแต่กำเนิดแทบไม่เคยถูกพัฒนามาก่อน หรือแม้แต่คนพิการอุบัติเหตุแขนขาดส่วนใหญ่ ไม่มีมัดกล้ามเนื้อที่จะทำให้เกิดสัญญาณไฟฟ้าที่หลากหลายได้ ตัวอย่างการพัฒนามือเทียมกลครั้งนี้ ทีมวิจัยได้ติดตั้งเซ็นเซอร์เพื่อตรวจจับสัญญาณไฟฟ้าในกล้ามเนื้อคนพิการถึง 8 ตัว แต่ตรวจจับสัญญาณได้เพียงจุดเดียวเท่านั้น จึงออกแบบฟังก์ชั่นการทำงานได้เพียงแบบเดียว ซึ่งทีมวิจัยเลือกเปลี่ยนสัญญาณไฟฟ้าให้สั่งการเป็นการกำหรือแบบมือ

เพื่อกำหรือวางสิ่งของ ซึ่งเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิตประจำวันที่สุด แต่หากในอนาคตคนพิการสามารถพัฒนากล้ามเนื้อให้ทำงานได้มากขึ้น เซ็นเซอร์ตรวจจับสัญญาณไฟฟ้าได้มากขึ้น ก็อาจจะพัฒนาให้สั่งการทำงานแยกนิ้วทั้ง 5 นิ้ว แยกการทำงานฟังก์ชั่นอื่นเหมือนคนปกติได้ เช่น การขยับนิ้ว เป็นต้น

นอกจากนี้แล้ว ทีมวิจัยยังได้พัฒนาชุดเซ็นเซอร์แบบเบ็ดเสร็จให้คนพิการใช้งานได้ง่ายขึ้น ทำให้สามารถสวมมือเทียมกลนี้ใส่แขนได้เลย โดยเสียบสวิตซ์กับมอเตอร์ก็ทำงานได้ทันที ไม่ต้องเขียนโค้ดอะไรเพิ่มเติม ช่วยให้นักกายอุปกรณ์ลดขั้นตอนที่ยุ่งยากในการต่ออุปกรณ์ สำหรับการพัฒนาต่อยอดมือเทียมกล ในอนาคตทีมวิจัยเตรียมออกแบบไมโครคอนโทรลเลอร์ให้เซ็นเซอร์และชุดควบคุมอยู่ด้วยกัน และออกแบบแพลตฟอร์มระบบการรู้จำว่ามือเทียมกลสำหรับคนพิการแขนต้องมีฟังก์ชั่นการทำงานอย่างไรบ้าง

ที่สำคัญทีมวิจัยยังมองไปถึงขั้นการพัฒนาปัญญาประดิษฐ์ หรือ AI มือเทียมกลเฉพาะบุคคลด้วย เนื่องจากรูปแบบมือเทียมกลกับรูปแบบของสัญญาณไฟฟ้าในกล้ามเนื้อของแต่ละบุคคลไม่เหมือนกัน” อย่างไรก็ดี สำหรับงานวิจัยในแพลตฟอร์มแรก คือการพิมพ์มือเทียมกลด้วยเครื่องพิมพ์ 3 มิติ ทีมวิจัยได้เริ่มขยายผลติดตั้งใช้งานจริงที่โรงพยาบาลสิรินธร จังหวัดขอนแก่น นอกจากนี้เตรียมวางแพลตฟอร์มให้แก่โรงพยาบาลสมเด็จพระบรมราชเทวี ณ ศรีราชา จังหวัดชลบุรี รวมทั้ง โรงพยาบาลค่ายประจักษ์ศิลปาคม จังหวัดอุดรธานี ด้วย

ผศ.ดร.นพรัตน์ กล่าวว่า เรามุ่งหวังช่วยเปลี่ยนมือเทียมแบบเดิม ซึ่งเป็นมือเทียมแบบแข็งๆ หรือขาของผู้พิการที่เป็นแบบเหล็กให้เป็นมือเทียมกลที่ออกแบบขึ้น ซึ่งเป็นวัสดุที่พิมพ์จากพลาสติกมีค่าใช้จ่ายประมาณ 1,000-2,000 บาท (ไม่รวมตัวชุดควบคุมที่สั่งการให้มือขยับได้) ใช้เวลาในการเปลี่ยนเพียง 1-2 วัน และยังปรับขนาดให้เหมาะสมกับผู้ใช้ได้

อีกทั้งหากคนพิการที่สนใจใส่เซ็นเซอร์ควบคุม ทีมวิจัยสามารถผลิตได้ในราคาไม่ถึงหมื่นบาท ซึ่งมีราคาถูกกว่าการนำเข้าจากต่างประเทศที่มีราคาหลักแสนบาท 

“ไม่เพียงมือเทียมกล ตอนนี้ทีมวิจัยมองไปถึงการพัฒนาเซ็นเซอร์ให้ขาเทียมด้วย เพราะขณะนี้สามารถใช้เทคโนโลยีเครื่องพิมพ์ 3 มิติ ออกแบบพิมพ์เบ้าอวัยวะขาเทียม ให้มีน้ำหนักเบา แต่ยังคงความแข็งแรงทนทานได้เหมือนอวัยวะขาจริงที่ใช้งานได้ โดยขณะนี้อยู่ระหว่างการทดสอบเซ็นเซอร์และฟังก์ชั่นการทำงานของขาเทียมกล หวังว่าจะเป็นการต่อยอดนวัตกรรมที่จะช่วยคนพิการขาได้มากขึ้น

นักวิทยาศาสตร์ไขปริศนาว่าทำไมคอนกรีตโรมันโบราณถึงทนทาน

นักวิทยาศาสตร์ไขปริศนาลึกลับว่าทำไมคอนกรีตโรมันโบราณถึงทนทาน

คอนกรีตโรมันโบราณมีอายุยืนยาวนับพันปี แต่ความรู้เชิงลึกด้านกลไกเกี่ยวกับความทนทานเป็นสิ่งที่น่าฉงนสนเท่ห์ เพื่อไขปริศนานี้ นักวิจัยจาก MIT และที่อื่น ๆ ได้วิเคราะห์ตัวอย่างคอนกรีตโรมันจากกำแพงเมืองของเมืองโบราณ Privernum ใกล้กรุงโรม ประเทศอิตาลี Privernum ถูกครอบครองตั้งแต่ศตวรรษที่ 2 ก่อนคริสตศักราชจนถึงศตวรรษที่ 13 และไซต์นี้ถูกขุดขึ้นครั้งแรกในศตวรรษที่ 18 โดยมีงานล่าสุดที่ดำเนินการตั้งแต่ปี 1990 จนถึงปัจจุบัน

เป็นเวลาหลายปีที่นักวิจัยสันนิษฐานว่ากุญแจสำคัญในความทนทานของคอนกรีตโบราณนั้นขึ้นอยู่กับส่วนผสมเดียว: วัสดุปอซโซลาน เช่น เถ้าภูเขาไฟจากพื้นที่ปอซซูโอลีบนอ่าวเนเปิลส์

ขี้เถ้าชนิดนี้ถูกส่งไปทั่วอาณาจักรโรมันอันกว้างใหญ่เพื่อใช้ในการก่อสร้าง และได้รับการอธิบายว่าเป็นส่วนประกอบสำคัญสำหรับคอนกรีตในบัญชีโดยสถาปนิกและนักประวัติศาสตร์ในเวลานั้น

ภายใต้การตรวจสอบอย่างใกล้ชิด ตัวอย่างโบราณเหล่านี้ยังมีลักษณะแร่สีขาวสว่างขนาดเล็กที่โดดเด่นในระดับมิลลิเมตร ซึ่งได้รับการยอมรับมาช้านานว่าเป็นส่วนประกอบที่แพร่หลายในคอนกรีตโรมัน

ก้อนสีขาวเหล่านี้มักเรียกกันว่าปูนขาว มีต้นกำเนิดมาจากปูนขาว ซึ่งเป็นองค์ประกอบหลักอีกประการหนึ่งของส่วนผสมคอนกรีตโบราณ

“ตั้งแต่ฉันเริ่มทำงานกับคอนกรีตโรมันโบราณ ฉันรู้สึกทึ่งกับคุณสมบัติเหล่านี้มาโดยตลอด” ศาสตราจารย์ Admir Masic จาก MIT ผู้เขียนอาวุโสของการศึกษากล่าว

“สิ่งเหล่านี้ไม่พบในสูตรคอนกรีตสมัยใหม่ แล้วทำไมจึงมีอยู่ในวัสดุโบราณเหล่านี้”

ศาสตราจารย์ Masic และเพื่อนร่วมงานเสนอแนะว่ากลุ่มปูนขาวขนาดเล็กเหล่านี้ทำให้คอนกรีตมีความสามารถในการรักษาตัวเองโดยที่ก่อนหน้านี้ไม่รู้จัก

“ความคิดที่ว่าการมีอยู่ของเปลือกปูนเหล่านี้มีสาเหตุมาจากการควบคุมคุณภาพต่ำทำให้ฉันรำคาญอยู่เสมอ” ศาสตราจารย์มาซิกกล่าว

“หากชาวโรมันใช้ความพยายามอย่างมากในการสร้างวัสดุก่อสร้างที่โดดเด่น ทำตามสูตรที่มีรายละเอียดทั้งหมดซึ่งได้รับการปรับปรุงให้เหมาะสมตลอดหลายศตวรรษ ทำไมพวกเขาถึงใช้ความพยายามเพียงน้อยนิดในการสร้างผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้ายที่มีการผสมอย่างดี ? เรื่องนี้ต้องมีอะไรมากกว่านี้”

นักวิจัยได้รับข้อมูลเชิงลึกใหม่เกี่ยวกับฟังก์ชันการทำงานของมะนาวเหล่านี้

ในอดีต สันนิษฐานว่าเมื่อผสมปูนขาวเข้ากับคอนกรีตของโรมัน เริ่มแรกจะผสมกับน้ำเพื่อก่อตัวเป็นวัสดุที่มีลักษณะเหนียวเหนอะหนะซึ่งมีปฏิกิริยาสูง ในกระบวนการที่เรียกว่า slaking แต่กระบวนการนี้เพียงอย่างเดียวไม่สามารถอธิบายถึงการมีอยู่ของปูนขาวได้

จากการศึกษาตัวอย่างคอนกรีตโบราณนี้จากเมือง Privernum ในยุคโรมันโบราณ ผู้เขียนได้พิจารณาแล้วว่าการเจือปนสีขาวนั้นแท้จริงแล้วทำมาจากแคลเซียมคาร์บอเนตรูปแบบต่างๆ

และการตรวจสอบด้วยสเปกโทรสโกปีได้ให้เบาะแสว่าสิ่งเหล่านี้ก่อตัวขึ้นที่อุณหภูมิสูง ตามที่คาดไว้จากปฏิกิริยาคายความร้อนที่เกิดจากการใช้ปูนขาวแทนหรือนอกเหนือจากปูนขาวในส่วนผสม

ทีมงานกล่าวว่าการผสมแบบร้อนเป็นกุญแจสำคัญในธรรมชาติที่ทนทานเป็นพิเศษ

“ประโยชน์ของการผสมร้อนมีสองเท่า” ศาสตราจารย์มาซิกอธิบาย

“ประการแรก เมื่อคอนกรีตโดยรวมถูกให้ความร้อนที่อุณหภูมิสูง จะช่วยให้เกิดเคมีที่ไม่สามารถทำได้หากคุณใช้ปูนขาวเพียงอย่างเดียว ทำให้เกิดสารประกอบที่เกี่ยวข้องกับอุณหภูมิสูงซึ่งจะไม่ก่อตัวเป็นอย่างอื่น”

“ประการที่สอง อุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นนี้ช่วยลดเวลาการบ่มและเซ็ตตัวได้อย่างมาก เนื่องจากปฏิกิริยาทั้งหมดถูกเร่งขึ้น ทำให้การก่อสร้างเร็วขึ้นมาก”

ในระหว่างกระบวนการผสมแบบร้อน เปลือกปูนขาวจะพัฒนาโครงสร้างอนุภาคนาโนที่เปราะเป็นพิเศษ ซึ่งสร้างแหล่งแคลเซียมที่แตกง่ายและทำปฏิกิริยาได้ง่าย ซึ่งสามารถให้ฟังก์ชันการรักษาตัวเองที่สำคัญ

ทันทีที่รอยแตกเล็กๆ เริ่มก่อตัวขึ้นภายในคอนกรีต รอยแตกสามารถเคลื่อนผ่านกลุ่มปูนขาวที่มีพื้นผิวสูงได้

จากนั้นวัสดุนี้สามารถทำปฏิกิริยากับน้ำ เกิดเป็นสารละลายที่อิ่มตัวด้วยแคลเซียม ซึ่งสามารถตกผลึกใหม่เป็นแคลเซียมคาร์บอเนตและเติมรอยแตกอย่างรวดเร็ว หรือทำปฏิกิริยากับวัสดุปอซโซลานเพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้กับวัสดุคอมโพสิต

ปฏิกิริยาเหล่านี้เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ และดังนั้นจึงรักษารอยแตกโดยอัตโนมัติก่อนที่จะลุกลาม

การสนับสนุนสมมติฐานนี้ก่อนหน้านี้พบได้จากการตรวจสอบตัวอย่างคอนกรีตโรมันอื่น ๆ ที่แสดงรอยแตกที่เต็มไปด้วยแคลไซต์

เพื่อพิสูจน์ว่านี่เป็นกลไกที่รับผิดชอบต่อความทนทานของคอนกรีตโรมันจริงๆ ทีมงานได้ผลิตตัวอย่างคอนกรีตผสมร้อนที่ผสมผสานทั้งสูตรโบราณและสมัยใหม่เข้าด้วยกัน โดยจงใจทำให้แตกออก จากนั้นให้ฉีดน้ำผ่านรอยแตก

ภายในสองสัปดาห์รอยแตกก็หายสนิทและน้ำไม่สามารถไหลได้อีกต่อไป

คอนกรีตก้อนเดียวกันที่ทำโดยไม่ใช้ปูนขาวไม่เคยสมานตัว และน้ำก็ไหลผ่านตัวอย่างไปเรื่อยๆ

“เป็นเรื่องน่าตื่นเต้นที่จะคิดว่าสูตรคอนกรีตที่ทนทานมากขึ้นเหล่านี้จะช่วยยืดอายุการใช้งานของวัสดุเหล่านี้ได้อย่างไร และยังช่วยเพิ่มความทนทานของสูตรคอนกรีตจากการพิมพ์ 3 มิติได้อย่างไร” ศาสตราจารย์ Masic กล่าว

เสียงลึกลับ โฮล์มฟีลด์ฮัม ราวกับเสียงปีศาจ ที่ตามหลอกหลอนหมู่บ้านอังกฤษมานานหลายปี

เสียงลึกลับ โฮล์มฟีลด์ฮัม ราวกับเสียงปีศาจ ที่ตามหลอกหลอนหมู่บ้านอังกฤษมานานหลายปี

เป็นเวลานานหลายปีแล้วที่ชาวบ้านในโฮล์มฟิลด์ หมู่บ้านในยอร์กเชียร์ ประเทศอังกฤษ ได้รับผลกระทบจากเสียงลึกลับที่ไม่ทราบแหล่งที่มา

ที่น่าสนใจก็คือ ไม่ใช่ทุกคนที่ได้ยินเสียงลึกลับดังกล่าว แต่คนที่สัมผัสได้ถึงเสียงลึกลับนี้อ้างว่ามันเป็นเสียงที่มีคลื่นความถี่ต่ำที่รบกวนพวกเขามานานแล้ว ถึงแม้ว่าเสียง ‘ฮัม’ (Hum) นี้จะเคยเป็นพาดหัวข่าวในอังกฤษมาแล้วเมื่อ 2-3 ปีก่อน แต่จนถึงขณะนี้ก็ยังไม่เคยมีใครรู้ว่ามันคือเสียงอะไร

มีรายงานว่าเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นจะดำเนินการตรวจสอบรวมถึงมีการจ้างผู้เชี่ยวชาญเพื่อไขปริศนา แต่ความพยายามของพวกเขาก็ไร้ผล 

ชาวบ้านโฮล์มฟิลด์ที่ได้ยินเสียงลึกลับอธิบายว่า มันเป็นเสียงหึ่งของเครื่องซักผ้าหรือเครื่องยนต์ดีเซลเก่า ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้น่ารำคาญมาก แต่พอเวลาผ่านไปมันก็เริ่มส่งผลเสียต่อสุขภาพจิต อารมณ์ และชีวิตความเป็นอยู่ มันรบกวนการนอนหลับและบางคนถึงกับมีอาการทางประสาทเพราะเสียงนี้

“ฉันรักบ้านของฉันนะ แต่บางวันฉันก็เกลียดการอยู่บ้าน รู้สึกเหมือนฉันไม่มีพื้นที่แห่งความสุขอีกต่อไป” อีวอนน์ คอนเนอร์ หญิงชาวบ้านในโฮล์มฟิลด์กล่าว

“เท่าที่ฉันได้ยินมัน ฉันรู้สึกมันดังไปถึงแก้วหู มันก้องและเหมือนถูกกดเอาไว้ในนั้น มันเกิดขึ้นแทบจะตลอดเวลา”

ในขณะที่ โซอี มิลลาร์ หญิงชาวโฮล์มฟิลด์อีกคนกล่าวว่า “มันทำให้คุณรู้สึกอ่อนล้าเพราะมันจะแย่ลงในตอนกลางคืน มันแย่มากที่ต้องพยายามข่มตาหลับให้ได้ เรากำลังคิดที่จะย้ายบ้าน แต่ทำไมเราถึงต้องย้ายล่ะ ในเมื่อมันไม่ใช่ความผิดของเราเลย”

นอกจากอีวอนน์และโซอี ยังมีชาวบ้านอีกจำนวนไม่น้อยที่ได้ยินเสียงฮัมลึกลับมาตั้งแต่ปี 2019 แม้ว่าทางเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นจะพยายามตรวจสอบแหล่งที่มาซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่ามันมาจากไหน

จนถึงตอนนี้ มีสถานที่ต้องสงสัย 3 แห่ง แต่พวกเขาก็ยังไม่สามารถหาสาเหตุที่มาของเสียงได้

“เราทุ่มเททุกอย่างให้กับการสืบสวนเรื่องนี้ เพราะเราห่วงใยชาวบ้านท้องถิ่นและเข้าใจถึงผลกระทบของเสียงรบกวนที่เกิดขึ้น” เจนนี ลินน์ สมาชิกสภาเมืองกล่าว

สิ่งที่น่าสนใจก็คือ ไม่ใช่ทุกคนที่ได้ยินเสียงฮัมลึกลับ และหมู่บ้านโฮล์มฟิลด์ก็ตั้งอยู่ที่ด้านล่างของหุบเขาที่รายล้อมไปด้วยโรงงานอุตสาหกรรม ซึ่งชาวบ้านโทษว่าเป็นต้นเหตุของเสียง แต่จากการสอบสวนก็ไม่พบหลักฐานเป็นชิ้นเป็นอัน

ในขณะที่ ปีเตอร์ โรเจอร์ส ผู้เชี่ยวชาญด้านการได้ยินกล่าวว่า เสียงเป็นสิ่งที่ซับซ้อนมาก และในกรณีนี้มันอาจมาจากกิจกรรมทางอุตสาหกรรมบางอย่างที่มีเพียงบางคนได้ยินเท่านั้น หรือแม้แต่เรื่องธรรมดาอย่างเสียงน้ำไหลผ่านท่อ เสียงจากหม้อแปลงไฟฟ้าหรือเสาโทรศัพท์ก็ตาม

เสียงฮัม (The Hum) ถูกพูดถึงมานานหลายสิบปีแล้วและมันไม่ได้เพิ่งเกิดขึ้นที่หมู่บ้านโฮล์มฟิลด์ โดยมีการศึกษาตั้งแต่ปี 1973 ที่อ้างว่ามีถึง 50 เคสเกี่ยวกับผู้คนที่บ่นถึง ‘เสียงพื้นหลังที่สั่นต่ำ’ ที่คนอื่นไม่ได้ยิน เสียงที่มีความถี่ระหว่าง 30 ถึง 40 เฮิร์ตซ์ พบว่าจะได้ยินในช่วงที่มีอากาศเย็น มีลมพัดเบา และได้ยินบ่อยครั้งตอนเช้าตรู่ เสียงเหล่านี้มักจะอยู่ในขอบเขตพื้นที่ราว 10 กิโลเมตร

ค้นหา